หมวดหมู่: ห้องพระ

ความยึดมั่นถือมั่นเป็นทุกข์ ธรรมะ จาก ห้องพระ อ่านเพิ่มเติม ความยึดมั่นถือมั่นเป็นทุกข์

สาวเอยพ่อจะบอกให้ ธรรมะดีๆ จาก ห้องพระ

ถ้าเพียงแต่เกิดความสงสัยขึ้นมาเท่านั้น ก็คงไม่มีความหมายอะไร เมื่อเป็นเช่นนี้เชื่อว่า ทุกคนคงต้องการที่จะแก้ปัญหานี้ นี่เองคือสิ่งที่ประเสริฐยิ่ง เพราะจะทำให้เราเข้าถึงสัจธรรม ภูมิปัญญาและความรู้ก็จะสูงส่งก้าวหน้ามากขึ้นเท่านั้นและได้รับการกล่าวขวัญจากผู้อื่นอีกด้วยว่า เป็นคนที่มีอนาคตไกล

แต่สำหรับผู้ที่โชคร้าย ถึงแม้จะมีความสงสัยเกิดขึ้น แต่เขาจะไม่พบจุดที่จะสอนสัจธรรมให้แก่เขาได้ ดังนั้น บุคคลประเภทนี้จึงต้องหลงผิดอยู่ชั่วชีวิต และความสงสัยของเขา ก็ยังคงก่อให้เกิดความสงสัยเรื่อยไปจนกระทั่งพบจุดจบ บางคนอาจจะหัวเราะเยาะและมองข้ามสัจธรรมที่พระพุทธองค์ทรงสอนไว้

มนุษย์เราถ้าไม่เกิดความสงสัยเลยก็ไม่ดีและเมื่อเกิดความสงสัยแล้ว ก็ต้องมีความกล้าพอที่จะแก้ปัญหาข้อสงสัยนั้นให้กระจ่างแจ้งหมดไปด้วย เรื่องนี้เป็นเรื่องที่พ่อสอนลูกสาวด้วยความห่วงใย

อยากรู้ไหม…มีอะไรในมือพ่อ เริ่มจากการที่คุณพ่อเรียกลูกสาวเข้าไปพบและบอกกับลูกสาว

คุณพ่อ : “พ่อมีอะไรจะให้ดู เป็นของสำคัญมากนะ” แล้วคุณพ่อก็หยิบอะไรบางอย่างออกจากกระเป๋าเสื้อ โดยกำสิ่งของไว้ในมือ ไม่ให้ลูกเห็น
คุณพ่อ : “อยากรู้ไหมว่ามีอะไรในมือพ่อ” ลูกสาวพยักหน้าด้วยความสงสัย พ่อเลยยื่นข้อเสนอ
คุณพ่อ : “งั้นเอามือเขกพื้น 3 ที” พอลูกเขกเสร็จตามที่พ่อบอก คุณพ่อพูดอีกว่า
คุณพ่อ : “เปลี่ยนเป็น 10 ที่ดีกว่า” ลูกสาวก็เขกพื้นอีก 10 ที พอเขกเสร็จพ่อพูดอีกว่า
คุณพ่อ : “เพิ่มเป็น 15 ทีแล้วกัน” ด้วยความอยากรู้ ลูกสาวยอมเขกพื้นเพิ่มเป็น 15 ที พร้อมพูดกับพ่อว่า
ลูกสาว : “ลูกอยากรู้จริงๆ ว่าในมือพ่อคืออะไร”

พ่อเลยแบมือออก เผยให้เห็นเหรียญ 5 บาทธรรมดาหนึ่งเหรียญ หลังจากนั้นคุณพ่อก็เอามือกำเหรียญ 5 บาทเหรียญเดิมอีกครั้ง และ ถามลูกสาวว่า อยากดูไหมว่าในมือพ่อมีอะไร ถ้าอยากรู้ต้องเอามือเขกพื้น 5 ที ลูกสาวส่ายหน้าพร้อมกับบอกว่า.

ลูกสาว : “ไม่อยากดูแล้ว” เพราะรู้แล้วว่าในมือพ่อมีอะไร พ่อเลยต่อรอง
คุณพ่อ : “เขกแค่ 1 ทีก็ได้” ลูกสาวยังส่ายหน้า พร้อมกับบอกว่า.
ลูกสาว : “หนูรู้แล้ว หนูไม่อยากดูแล้ว” คุณพ่อเลยบอกว่า
คุณพ่อ : “เอางี้ พ่อให้ดูฟรีๆ ก็ได้เอาหรือเปล่า” ฝ่ายลูกสาวตอบว่า.
ลูกสาว : “ไม่เอา ไม่รู้จะดูไปทำไม ก็รู้อยู่แล้วว่าในมือพ่อมีอะไร”

ได้ฟังเช่นนั้นคุณพ่อเลยสอนลูกสาวว่า เหรียญ 5 ก็เปรียบเสมือนกับสิ่งอันพึงหวงแหนของหญิงสาว ถ้าใครได้รู้ได้เห็นก่อนเวลาอันควรก็จะกลายเป็นของไร้ค่าในทันใด

สาวเอยพ่อจะบอกให้

คุณพ่อ : “นี่แหละลูก ของอะไรที่ยังคงเป็นความลับ น่าสงสัย คนมักยอมทำตามทุกอย่างที่จะได้สมความปราถนา มีความอยากดู อยากรู้ อยากเห็น แต่เมื่อสมปราถนาแล้วดูบ่อยๆ ก็มักจะเบื่อให้ดูฟรีๆ ยังไม่อยากดูเลย เช่นกันสิ่งที่พึงหวงสำหรับสตรีก็เป็นสิ่งที่มีค่า ถ้าใครได้รู้ก่อนเวลาอันควร ก็จะไม่มีค่า ถ้าใครได้รู้ก่อนเวลาอันควร ก็จะไม่มีค่าอะไรอีกต่อไป ไม่ต่างจากเหรียญ 5 บาทที่พ่อให้ลูกดูฟรี”

ความรักของพ่อแม่มีค่ายิ่งสิ่งใด ลูกคนใดมีความกตัญญูต่อพ่อแม่ ถือว่าลูกประเสริฐยิ่ง ยิ่งลูกสาวพ่อแม่ยิ่งเป็นห่วง เหมือนดอกไม้ที่บอบบางยิ่งสวยก็ยิ่งเป็นห่วง เหมือนดอกลิลลี่ที่แสนสวยและหอมด้วย พ่อแม่ยิ่งจัดไว้ในแจกันแก้วมีราคา ลูกล่ะจะเข้าใจหัวอกพ่อแม่หรือเปล่า หรือมีความรักแล้วทำให้ตาบอด มีประสบการณ์ของหญิงมากมายที่ไม่เชื่อฟังพ่อแม่ ที่ต้องผิดหวัง บางคนยังไม่สงสารพ่อแม่คิดจะฆ่าตัวตายอีก ขอให้หยุดความคิดแบบนี้ ขอให้ยืนสู้ต่อไปพ่อแม่รักและห่วงใยถึงได้ใส่ใจห่วงใย พร่ำบ่นพร่ำสอน กลับใจเสียใหม่ยังไม่สายเกินไป

รวบรวมและเรียบเรียงธรรมะดีๆ โดย พเยาว์

จิตใจดีย่อมได้สิ่งที่ดี สาระธรรมดีๆ จาก ห้องพระ ทรงอาจดอททูเดย์

ความรู้สึกขอบคุณก่อให้เกิดสิ่งที่น่าขอบคุณ ความรู้สึกไม่พอใจจะยิ่งนำไปสู่ความไม่พอใจ นี่คือสัจธรรมอันถ่องแท้ เพราะจิตใจที่รู้สำนึกในความขอบคุณจะส่งถ่ายไปถึงพระ แต่จิตใจที่รู้สึกไม่พอใจจะส่งถ่ายไปถึงมาร จากเหตุผลนี้เอง ถ้าหากผู้ใดมีความรู้สึกขอบคุณอยู่เสมอจะทำให้เขาเป็นสุขโดยธรรมชาติ แต่ถ้าผู้ใดเอาแต่พร่ำบ่น และแสดงความไม่พอใจอยู่ตลอดเวลาย่อมทำให้เขาเป็นทุกข์ ดังคำสอนของศาสนาหนึ่งที่ว่า”ถ้าเรายินดีเราก็จะได้พบแต่สิ่งที่น่ายินดี” นี่คือหลักความจริง ถ้าเราทำตามคำแนะนำ ก็จะสามารถแก้ไขปัญหาต่างๆได้ บวกเพิ่มความจริงใจเป็นพื้นฐานด้วยแล้วก็จะเป็นผู้ที่มีความก้าวหน้าในหน้าที่การงานและประสบโชคดีในที่สุด

เรื่องเล่าของวันนี้เป็นเรื่องเล่าของชายหนุ่มคนหนึ่ง เดินเข้าไปเลือกซื้อชามในร้านแห่งหนึ่ง เขาหยิบชามใบหนึ่งขึ้นมา เมื่อเห็นชามใบที่ถูกใจก็เอาชามที่อยู่ในมือนั้นเคาะไปยังชามใบที่ถูกใจเพื่อฟังเสียงชามกระทบกัน เมื่อชามทั้งสองใบกระทบกันกลายเป็นเสียงหนักๆ ไม่ดังกังวานเหมือนที่เขาคิด เขารู้สึกผิดหวังได้แต่ส่ายหัวไปมา จากนั้นเขาก็ได้เลือกชามใบใหม่ ใบแล้วใบเล่าจนชามทุกใบถูกนำมาเคาะ แต่ผลที่ออกมาทำให้เขาส่ายหน้าและผิดหวังทุกใบ ไม่มีใบใดที่ทำให้เขาพอใจได้เลย แม้แต่ใบที่เถ้าแก่เลือกให้ ซึ่งเป็นชามเกรด A เขาก็ยังส่ายหน้าไม่พอใจอยู่ดี

ด้วยความสงสัยของเถ้าแก่ จึงถามชายหนุ่มว่า “คุณเอาชามมาเคาะกันทำไม?”

“อาจารย์ท่านหนึ่งสอนผมว่า หากจะซื้อชาม ให้เอาชามมาเคาะกันหากเสียงชามกังวานนั่นแปลว่า ชามใบนั้นมีคุณภาพครับ” ชายหนุ่มตอบเถ้าแก่เจ้าของร้าน

เจ้าของร้านหยิบชามใบหนึ่งขึ้นมาส่งให้เขาแล้วบอกกับเขาว่า “พ่อหนุ่มคุณลองเอาชามใบนี้ไปเคาะกับชามใบอื่นดูสิ ฉันเชื่อว่าคุณน่าจะได้ชามที่คุณพอใจ”

เขารับชามใบนั้นมาแบบเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง แต่ก็ลองทำตามที่เถ้าแก่บอก น่าแปลกจริงๆ ไม่ว่าเขาหยิบชามใบใดขึ้นมา เมื่อเอาขึ้นมาเคาะกับชามที่เถ้าแก่หยิบให้ทุกชามทุกใบต่างก็ดังกังวาน เหมือนที่อาจารย์ท่านนั้นได้บอกแก่เขา

“แปลกจริงๆ ครับ ทำไมชามใบนี้ถึงพิเศษแบบนี้ละครับ มันต่างจากชามที่ผมหยิบมาเมื่อสักครู่นี้ยังไง?”

เถ้าแก่อมยิ้มชอบใจ เฉลยให้ชายหนุ่มฟังว่า “ชามใบนี้ไม่ได้มีอะไรพิเศษกว่าชามใบอื่นแต่อย่างใด ที่มันต่างกันเพราะชามที่คุณหยิบมาเมื่อสักครู่นี้ มันเป็นชามที่มีรอยร้าว เมื่อคุณเอาไปเคาะกับชามใบใดๆ มันจะมีเสียงกังวานได้ยังไง หากคุณต้องการชามดีๆ สักใบ คุณต้องมั่นใจก่อนว่า ชามที่อยู่ในมือของคุณก็เป็นชามที่มีคุณภาพเหมือนกัน!”

เรื่องนี้อ่านแล้วให้ได้คิดว่า ชามที่มีรอยร้าวเปรียบดังใจที่มีตำหนิใจที่ไม่พอใจ ใจที่อคติ ใจที่ไม่บริสุทธิ์ ยามนำใจนี้ไปประเมินสิ่งใด สิ่งที่ถูกประเมินก็จะดูด้อยค่า มีตำหนิมีจุดยกพร่องมากมาย การที่มัวแต่เพ่งโทษไปรอบข้าง ลืมเพ่งโทษตนเอง ต่อให้รอบข้างสวยงาม ดีเลิศเพียงใด ใจที่มีอคติก็มองเข้าไปไม่เห็นความสวยงามเหล่านั้น

จิตใจดีย่อมได้สิ่งที่ดี

จงซ่อมแซมดูแลใจรักษาใจอย่าให้มีรอยร้าว อย่าให้ตำหนิ อย่าให้มีอคติแล้วโลกรอบตัวจะน่าอยู่ขึ้นมาทันที ให้มีความรู้สึกขอบคุณตลอดเวลาทุกขณะจิตเลยทีเดียว เรื่องของใจที่มีอคติมีอยู่มากมาย แม้แต่ดอกไม้ อย่างดอกชบา กิ่งของชบาก็เป็นกิ่งที่สวยงาม มีดอกก็สวยงาม ครั้นโบราณจะใช้ดอกชบาสีแดง มาร้อยเป็นพวงมาลัยคล้องคอประจานผู้หญิงที่ถูกจับได้ว่ามีชู้ เลยเป็นสัญลักษณ์ที่ไม่เป็นธรรมกับดอกไม้เท่าไร เหมือนชายผู้นี้ตัวเองไม่โทษตัวเอง กลับโทษชามไม่มีดี ดังสุภาษิต “รำไม่ดี โทษปี่โทษกลอง”

รวบรวมและเรียบเรียงธรรมะดีๆ โดย พเยาว์

สายใยแห่งรัก อันยิ่งใหญ่ อ่านเพิ่มเติม สายใยวิญญาณแห่งรัก

ความพอดี และ ความดีพอ

หากเราใช้ “ความพอดี” เป็นมาตรฐาน เวลาพิจารณาสิ่งต่างๆ ในโลกเราจะสามารถนำไปใช้ได้เป็นอย่างดีกับทุกสิ่งทุกอย่าง การที่กล่าวว่าวิธีปฏิบัติไม่ดีพอ ดีมากเกินไป การมีแนวความคิดที่เอียงซ้ายและเอียงขวาหรือเมื่อมีเงินทองก็ทำโอ้อวด แต่พอไม่มีก็ห่อเหี่ยว โดยมากมักจะโน้มเอียงไปข้างใดข้างหนึ่ง เป็นสาเหตุทำให้เกิดความล้มเหลว คำกล่าวต่างๆ ที่มีมาแต่โบราณ เช่น “จงอยู่ในความพอดี” “ความพอดีนั้นแหละดี” หรือ “จงรักษาความพอเหมาะพอดีไว้เท่านั้น ทุกสิ่งทุกอย่างก็จะดำเนินไปด้วยความเรียบร้อย”

ณ ป่าแห่งหนึ่งซึ่งมีความแห้งแล้งมาก ต้นไม้ต่างยืนแห้งตาย น้ำในลำธารก็แห้ง สัตว์ต่างๆ ก็ได้รับความเดือดร้อน ล้มตายกันทุกวัน  มีลิง 4 พี่น้องอาศัยอยู่อย่างอดอยากอีกทั้งยังมีความพิการตั้งแต่กำเนิด ลิงตัวที่ 1 ตาบอด ลิงตัวที่ 2 หูหนวก ลิงตัวที่ 3 เป็นใบ้ ส่วนลิงตัวที่ 4 ปัญญาอ่อน เทวดาเห็นว่าลิงทั้ง 4 มีความรักใคร่ปรองดองกันอยู่ในศีลธรรมอันดี เกิดความสงสาร จึงได้แปลงกายเป็นชายชรา ลงมาช่วยเหลือลิงทั้ง 4 โดยมอบแผนที่ที่จะนำไปสู่ป่าที่อุดมสมบูรณ์

“จำคำข้าไว้นะ หนทางนี้จะว่าใกล้ก็ไม่ใกล้ จะว่าไกลก็ไม่ไกล  ตลอดเส้นทางจะมีมารคอยหลอกล่อพวกเจ้าอยู่ ให้หลงเพลิดเพลินกับสิ่งต่างๆ ถ้ามีจิตใจมั่นคง แน่วแน่เท่านั้นที่จะผ่านไปได้ บนเส้นทางเราเองก็คงไม้รู้ว่า ทางข้างหน้าจะเป็นเช่นไร อาจจะโรยไปด้วยกลีบกุหลาบหรือไม่ก็เป็นหลุมเป็นบ่อ ทุกครั้งที่ก้าวเดินจึงต้องระมัดระวัง” เมื่อชายชรากล่าวจบลิงทั้ง 4 ก็รีบออกเดินทาง

วันแรก ที่ออกเดินทางเป็นป่าทึบร้าง แต่กลับมีผลไม้หลากชนิดวางอยู่เป็นกองใหญ่ เมื่อลิงทั้ง 3 เห็นก็เกิดอาการหิวจะเดินตรงเข้าไปกิน แต่ลิงตัวที่ตาบอดก็ร้องห้ามไว้  “จะมัวช้าอยู่ทำไม เดี๋ยวไปไม่ถึงหรอก” ลิงทั้ง 3 จึงได้สติและเดินทางต่อ

วันที่สอง ต้องเดินทางผ่านเมืองที่มีความเจริญและเต็มไปด้วยเสียงดนตรีชวนให้หลงไหล  เมื่อลิงทั้ง 3 ได้ยินก็หยุดฟัง แต่ลิงที่หูหนวกก็ร้องเรียก “จะมัวหยุดเดินทำไมไปกันต่อสิเดี๋ยวจะไปถึงช้าเอาได้” มื่อลิงทั้ง 3 ได้ฟังก็มีสติและได้เดินทางต่อ

วันที่สาม ได้เดินทางผ่านโรงละครสัตว์ ก็มีเจ้านกแก้วตัวหนึ่งเอ่ยปากเยาะเย้ยในความพิการของลิงทั้ง 4 “พวกเจ้าช่างน่าสมเพชเสียจริง เกิดมาทั้งทีก็ยังไม่สมประกอบ แตกต่างจากลิงตัวอื่นๆ แล้วยังต้องมาตกระกำลำบากอีก” เมื่อลิงทั้ง 3 ได้ยินก็เกิดโทสะอ้าปากจะด่า เจ้านกแก้วให้หายเจ็บใจ “อื้อ อื้อ อื้อ อ้า” ลิงตัวที่เป็นใบ้ได้ดึงมือพี่ๆ และน้องเอาไว้ให้เดินทางต่อ ลิงทั้ง 4 ก็เดินมาถึงทางแยกสองทาง ทางซ้ายเป็นทางเข้าเมือง ซึ่งมีที่พัก ผัก ผลไม้ อาหารจัดเตรียมไว้อย่างอุดมสมบูรณ์ ส่วนทางขวาเป็นทางที่จะมุ่งไปสู่ป่า ลิงตัวพี่ทั้ง 3 ต่างปรึกษาหารือกัน ทั้งสามต่างก็คิดกันว่าจะไปทางซ้ายเพื่อเข้าไปในเมือง ที่มีความสมบูรณ์เพียบพร้อม พวกเราจะได้สบายกันสักที “พี่ๆ เราจะไปทำไมละทางนั้น แผนที่นี้จะนำพวกเราไปป่าไม่ใช่หรือ ในเมืองมันไม่เหมาะกับพวกเราหรอก”  ลิงตัวที่ 4 ซึ่งปัญญาอ่อนเอ่ย ทำให้ลิงทั้งสามฉุกคิดขึ้นมาได้และมุ่งไปทางขวา ไม่นานลิงทั้ง 4 พี่น้องก็เดินทางถึงป่าที่อุดมสมบูรณ์ด้วยผลไม้หลากหลาย มีลำธารน้ำไหลผ่าน เต็มไปด้วยความร่มรื่นเย็นสบาย และไม่มีอันตรายจากสิ่งใดๆ

ความพอดี

ในการเดินทางของพวกลิงทั้ง 4 นี้ก็เหมือนการเดินทางของใจไปบนเส้นทางธรรม เคล็ดลับก็คือ การเดินทางด้วยสติสัมปชัญญะ เมื่อคนหนึ่งหลงไปดู หลงไปฟัง หลงไปคิดด้วยอำนาจของมาร ที่มาหลอกล่อให้ล่าช้าหรือหยุดเดินก็จะมีคนที่มาเตือนสติให้เดินต่อไป ซึ่งในคนธรรมดาจะไม่สามารถมีสติได้ทัน

จึงใช้ชีวิตหมดไป กับความโลภ ความโกรธ ความหลงในเรื่องต่างๆ โดยไม่รู้ว่าตัวเองหลงอยู่ อีกทั้งคนทั่วๆ ไป ยังมีแต่ความลุ่มหลงในวัตถุ ในการเดินทาง และชื่อเสียง ฯลฯ

จึงหมดเวลาในชีวิตชาติหนึ่งๆ ไปอย่างน่าเสียดาย ใช้ชีวิตโดยไม่ได้ทำให้จิตพัฒนาแต่อย่างใด มีแต่จะทำบาปกรรมให้จิตใจต่ำลง การมีสติในชีวิตประจำวัน จึงเป็นสิ่งสำคัญที่สุดในการเดินทางของใจ

รวบรวมและเรียบเรียงธรรมะดีๆ โดย พเยาว์