ถ้าได้เข้าไปนั่งร่วมในวงสนทนา ก็พอจะทราบได้ว่า คนแก่คุยกัน เรื่องอะไร?
คนแก่คุยกัน
อยากเขียน ให้อ่านว่า คนแก่มักคุยกันเรื่องความเก่าความหลัง เรื่องประสบการณ์ต่างๆ ที่ผ่านเข้ามาในชีวิต แต่เมื่อวานเดินผ่านหน้าตลาด ได้ยิน คนแก่คุยกัน แม้ไม่ได้นั่งคุยด้วย แต่ก็พอจับใจความได้ ไม่ใช่เรื่องดั่งกล่าวมาข้างต้น
คนแก่คุยกันเรื่องเบี้ยผู้สูงอายุ คงกังวลกับมาตรการที่เป็นข่าว กลัวเสียสิทธิ์ที่จะได้รับเบี้ย หากต้องตรวจสอบความจนอีกครั้ง ฟังไปก็คิดตามไป งงเหมือนกันกับที่มีข่าวออกมา ความแก่กับความจน มันคนละเรื่องกัน เอามาปะปนกันได้อย่างไร?
ต้องแยกประเด็นออกจากกัน เรื่องช่วยคนเพราะแก่ ไม่จำเป็นต้องมีอะไรมาพิสูจน์ เพราะแก่แล้วแก่เลย ไม่สามารถย้อนกลับไปเป็นไม่แก่ได้อีก ยิ่งแก่มาก ยิ่งต้องช่วยโดยไม่มีข้อแม้ใดๆ ทั้งสิ้น
ส่วนเรื่องช่วยคนจน อันนี้ควรต้องงัดสารพัดวิธีมาพิจสูจน์ เพราะจนมีหลายประเภท แกล้งจนก็มี เดี๋ยวรวยเดี๋ยวจนก็มี จนวันนี้อาจรวยในวันข้างหน้าก็เป็นไปได้ จนแทบไม่มีกิน พอวันหวยออกกลายเป็นเศรษฐีคนใหม่เลยก็เคยมี
สรุปคือ รัฐบาลต้องถามตัวเองว่า ตกลงช่วยคนแก่หรือคนจน ถ้ามันคือการช่วยคนแก่ กรุณาอย่าทำให้คนแก่คิดมาก
เรื่อง คนแก่คุยกัน ที่หน้าตลาด ยังมีประเด็นน่าสนใจอีกเรื่อง เสียงจากคนแก่ท่านหนึ่งพูดเสียงดังฟังชัดให้ได้ยินว่า “เนี่ย ถ้าได้คนละ 3,000 บาท จะดีมากเลย สองตายายคนละ 3,000 บาท ก็ตกเดือนละ 6,000 บาทแล้ว อยู่ได้สบาย…”
ได้ยินเช่นนั้น ไม่แปลกใจที่นโยบายของพรรคการเมืองพรรคหนึ่ง ได้รับความนิยม ได้รับคะแนนท่วมท้น โดยส่วนตัวนะ คิดว่า ให้คนแก่คนละ 3,000 บาทเป็นไปได้ โดยต้องบริหารจัดการงบประมาณให้ดี จัดการกับปัญหาคอรัปชั่นให้เด็ดขาด พูดง่ายๆ คือ ต้องมีรัฐบาลที่หาเงินเก่งๆ แค่คนละ 3,000 บาท ไม่ไกลเกินเอื้อม
แต่ตอนนี้ 3,000 บาท รอไปก่อนนะท่านผู้สูงวัยทั้งหลาย ทนทำมาหากินกันตามปกติไปก่อน การเมืองยังไม่นิ่ง ไม่นิ่งไม่พอ ยังต้องลุ้นหนักเข้าไปอีกว่า เมื่อมีรัฐบาลแล้ว พวกมีอำนาจบาตรใหญ่ทั้งหลายจะเห็นหัวประชาชนมากน้อยแค่ไหน ลุ้นกันต่อไป ประเทศไทยก็เป็นแบบนี้แหละครับ เป็นมานานแล้ว
