ฉันกับนางฟ้าตัวกลม ตอนที่3

 

ฉันกับนางฟ้าตัวกลม ตอนที่3 นิยายอ่านฟรีจบเรื่อง

ฉันกับนางฟ้าตัวกลม ตอนที่3

ก่อนถึงป่าบลูเบอร์รี่

ในขณะที่ผมเขียน “I &The Big Aangels ฉันกับนางฟ้าตัวกลม” ตอน ก่อนจะถึงป่าบลูเบอร์รี่ อยู่ในห้องสี่เหลี่ยมขนาด 24 ตร.ม. บนถนนแฮปปี้แลนด์ กรุงเทพมหานคร ประเทศไทย นางฟ้าตัวกลมหรืออาเจ่ตัวกลมกำลังนอนอ่าน “สวนเฟิร์นสันเขา” (Fern Ridge Park) อยู่บนเตียงพยาบาลสีขาวภายในโรงพยาบาลแห่งหนึ่งในแวนคูเวอร์ ประเทศแคนาดาผ่าน Facebook สายออกซิเจนระโยงรยางค์รอบตัวเธอ ทำให้ผมต้องเร่งเขียนตอนที่ 3 ให้จบ เพราะภาพที่เธอส่งมาให้เมื่อวาน ทำให้ผมแทบจะร้องไห้ ผมคิดถึงพ่อ คิดถึงแม่ด้วย ที่ครั้งหนึ่งพวกเขาอยู่ในสภาพไม่ต่างกัน

มันเป็นช่วงเวลาอึดอัดที่ยาวนาน ผมใช้ความรู้สึกนึกย้อนกลับสู่ช่วงเวลานั้น…หากมีเพียงช่อดอกไม้สวยๆ วางอยู่ใกล้ๆ ก็ส่งผลถึงจิตใจผู้ป่วยและญาติได้อย่างมหาศาล ครับผมไม่สามารถส่งกุหลาบสีโอโรสที่ผมรักสุดชีวิตให้เธอได้ ผมจึงทำได้แค่เร่งส่งเรื่องราวที่เกิดขึ้นระหว่างเราให้เธออ่านแทน อาเจ่ตัวกลมเคยบอกว่าเธออ่านภาษาไทยได้ 80-90 เปอร์เซ็นต์ แต่ไม่สามารถเขียนได้…ผมก็หวังลึกๆ ว่าเธอจะได้อ่านและเข้าใจในสิ่งที่ผมต้องการสื่อ ผมอยากได้ยินเสียงหัวเราะรัวลั่นอันเป็นเสน่ห์ ผมอยากจะเห็นเธออาระวาด ฟาดงวงฟาดงาแบบแม่ช้างอ้วนๆ ตกมันเร็วๆ Take Care my big angels Love Love

เอาละ…ในที่สุดพวกเราก็เกือบถึงป่าบลูเบอร์รี่ ผมหมายถึงฟาร์มของพ่อไอ้เบ๊บละ และระหว่างที่รถกำลังแล่นอยู่บนถนน 216st. มุ่งตรงไปยังถนน 40Ave. อันเป็นเป้าหมายนั้น ผมต้องขออธิบายข้อมูล ข้อเท็จจริงคร่าวๆ เกี่ยวกับบลูเบอร์รี่ให้ทุกท่านเข้าใจกันสักนิดพอเรียกน้ำย่อยก่อนนะครับ

ฉันกับนางฟ้าตัวกลม ตอนที่3บลูเบอร์รี่อดีตก็คือผลไม้ป่า คล้ายกับต้นบักต้อนแล้น บักเล็บแมว บักคางครกแถวบ้านผมนะแหละ (ชื่อผลไม้ที่พูดถึงเป็นภาษาอีสานใครรู้ชื่อทางการกรุณาขยายความต่อให้เพื่อนๆที่สงสัยด้วยก็แล้วกัน ขอบคุณมาก) แต่เมื่อมีคนจีน คนอินเดียอพยพเข้าไปอยู่ในแผ่นดิน CANADA พวกเขาจึงช่วยกันบุกเบิกและนำผลไม้ป่าหลายชนิดมาปลูกเอาไว้กินเอง ข้อมูลนี้อาเจ่ตัวกลมเธอผมเป็นคนเล่าให้ฟัง ซึ่งอาจจะถูกหรือผิดต้องขออภัยไว้ ณ.ตรงนี้เลย ถ้าใครอยากรู้เพิ่มเติมสามารถค้นหาข้อเท็จจริงในInternet เสริมต่อยอดอีกทางหนึ่ง

แรกๆ พวกเขาตั้งใจจะปลูกเอาไว้กินเองนั้นแหละ แต่มันกลับขายได้ พวกเขาเลยค่อยขยาย พัฒนาสายพันธุ์ จนเป็นฟาร์มกว้างสุดลูกหูลูกตาอย่างปัจจุบัน ครับการเก็บบลูเบอร์รี่ในแวนคูเวอร์ไม่ได้เป็นไปอย่างผมเคยจินตนาการตอนยังอยู่เมืองไทย เดิมนึกว่าจะต้องหิ้วตระกล้าเข้าป่าปีนเขาเป็นวันๆสุดท้ายก็จบที่ฟาร์มพ่อไอ้เบ๊บ…(เดี๋ยวผมจะพูดถึงพ่อไอ้เบ๊บทีหลัง) การเก็บบลูเบอร์รี่ที่แวนคูเวอร์เป็นการเก็บในฟาร์มหรือบ้านเราเรียกว่าไร่นั้นแหละครับ หากจะเทียบภาพที่ใกล้เคียงที่สุดเห็นจะประมาณไร่ชาทางภาคเหนือ หรือสวนหม่อน ไร่มันสำปะหลังบ้านเราดีๆ นั้นเอง เดือนที่บลูเบอร์สุกเต็มที่ มีแค่ 2 เดือนใน 1 ปีครับคือต้นเดือนกรกฎาคมถึงปลายเดือนสิงหาคม

การเก็บบลูเบอร์รี่จะเก็บประมาณ 2-3 รอบ รอบแรกบลูเบอร์รี่จะยังไม่สุกทั้งพวง จะเก็บได้เฉพาะลูกสีดำซึ่งรอบแรกจะเก็บยากสักหน่อย แต่ก็ไม่เป็นปัญหาสำหรับคนชำนาญ รอบที่ 2 บลูเบอร์รี่จะสุกประมาณ 80-9 เปอร์เซ็นต์ ช่วงนี้แหละคนเก็บบลูเบอร์รี่จะโกยเงินเข้ากระเป๋าได้วันละหลายร้อยดอลล่าร์ต่อวัน พอรอบที่ 3 บลูเบอร์รี่เหลือน้อยละ ลูกติดต้นจะไม่สวยหาคนมาเก็บยากเจ้าของฟาร์มส่วนใหญ่จะใช้รถจักรมาเก็บและขายตรงสู่โรงงานทำไวน์

การเก็บบลูเบอร์รี่จะเก็บใส่ถาดพลาสติกขนาดกล่องใส่ผลไม้บ้านเรา แม่กับป้าจักกี้จะเรียกมันว่ากระแตะ เมื่อเก็บเต็ม 1 กระแตะก็จะยกไปวางไว้หน้าแถว เพื่อรอชั่ง ที่นี้เขาจะชั่งบลูเบอร์รี่เป็นพาวว์(Pound) ซึ่ง 1 พาวว์ (Pound) จะเท่ากับ 0.453 กิโลกรัม หรือ 1 กิโลกรัมจะเท่ากับ 2.2 พาวว์ (Pound) โดยประมาณ ส่วนค่าแรงงานเก็บบลูเบอร์รี่ 1 พาวว์เจ้าของฟาร์มแต่ละแห่งจะให้ไม่เท่ากันขึ้นอยู่กับความยาก-ง่าย แต่โดยเฉลี่ยจะอยู่ที่ 45 เซ็นต์ต่อ 1 พาวว์ อธิบายให้เข้าใจง่าย ถ้าเก็บได้ 1 กิโลกรัมนิดๆ คุณก็จะได้เงินละ 1 ดอลล่าร์ หรือประมาณ 25.6 บาท ถ้าสวนไหน บลูเบอร์รี่ลูกใหญ่ พวงสวยๆ รูด 2 ทีก็ได้แล้ว 1 พาวว์ รูด 4-5 ทีก็จะได้ละ 1 กิโลกรัม…ประมาณนี้นะครับ

ขณะที่รถกำลังแล่นอยู่บนถนน 216st. “ไปทางไหนยายจักกี้” อาเจ่ตัวกลมถามขึ้น

“เลี้ยวซ้ายเข้าถนน 40 ตรงไฟแดงโน้น…แหมเมื่อวานพ่อไอ้เบ๊บนะตามฉันติดทั้งงงงงวัน จู้จี้จุกจิกน่ารำคาญที่สุ๊ดดด” ป้าจักกี้พึมพำขึ้นมาคนเดียว ซึ่งทำให้แม่ที่นั่งอยู่เบาะหลังข้างกันถึงกับหัวเราะกร๊ากๆ

“ก็เธอมันสวยนะจักกี้….ฮาๆๆๆ”

“พูดแต่คำว่า Slowly Jackky Slowly ทั้งงงงงวัน”

“เธอทำบลูเบอร์รี่หล่นพื้นเยอะไง พ่อไอ้เบ๊บเลยตามเก็บให้ ไม่ดีใจรึ” แม่ต้อยว่าต่อเพราะเมื่อวานแกไปเก็บกัน 2 คน

“พ่อไอ้เบ๊บมันก็แบบนี้แหละ มันลงทุนลางาน 2 เดือนเพื่อมาเก็บบลูเบอร์รี่ในฟาร์มโดยเฉพาะเลยนะ” อาเจ่ตัวกลมให้ข้อมูลเพิ่ม และพูดขึ้นอีก “กล้าแต่กับคนลาว คนไทย คนเวียด (คนเวียดนาม) คนจีน ทีคนอินเดียเพื่อนมัน ญาติมัน เงียบกริ๊บ!…”

“ช่ายยย! โมน่าพูดถูกต้อง เยี่ยมที่สู๊ดดดดด” คำสุดท้ายของป้าจั๊กกี้สูงแหลมปิ๊บบบบ สาวๆวัยดึกคุยกันอย่างออกรส ขณะที่ผมได้แต่มองป่าต้นเมเปิ้ล ต้นสนที่รกครึม สลับกับบ้านพักทรงแปลกตา 2 ข้างทางอย่างไม่รู้เบื่อ

“หนาวเนอะ” ผมพูดลอย ทำให้อาเจ่ตัวกลมที่นั่งข้างสับกะโหลกทีนึง “โอ้ย!”

“ยายต้อยเอ้ย ลูกชายแกบ่นว่าหนาว ฉันร้อนจะตายอยู่แล้วยังต้องทนเปิดฮิตเตอร์ให้มันอีก”

“ฉาน! ก็หนาวนะโมน่า เราพึ่งมาจากประเทศไทยนะใช่ไหม” แม่ออกรับแทน

“มันร้อนขนาดนั้นเลยรึยายต้อยที่เมืองไทยนะ” อาเจ่ตัวกลมถามขณะรถกำลังจะเลี้ยวเข้าสู่ถนนหมายเลข 40 Ave.

“ร้อนมากๆ คะ…ป้าจักกี้ไปเมืองไทยเดือนมีนา เมษา แพลนกลับพฤษภาคม ยังต้องเลื่อนตั๋วกลับก่อนเลย…ร้อนม๊ากกกก” ป้าจักกี้ลากคำสุดท้ายจนสุดลมหายใจก่อนพูดต่อ “นั้นแหละ เลี้ยวขวาเข้าถนนดินข้างๆ เสาไฟฟ้านั้นแหละ นี้แหละ นี้แหละใช่เลยยยย”

“อ้าวเมื่อวานมากันอย่างไรอะป้า” ผมถามเพราะระยะทางจากบ้านรถถึงที่นี้ก็ไม่ใช่ใกล้ๆ

“สมพรมารับ มาส่งจ้า…เดี๋ยวจะแนะนำให้ทิมมี่รู้จัก”

“เช้าๆ ไอ้พรมันเก็บเห็ดรึยายจักกี้” อาเจ่ตัวกลมถาม

“ฟาร์มสมพรเห็ดกำลังจะออก อุ้ยย! มันเก็บเห็ดเช้าเดียวก็ได้ 200-300 ดอลฯ แล้ว เห็นโมน่าจะมารับเลยโทรบอกตั้งแต่เมื่อคืนวาน” ป้าจักกี้เสียงแหลมหวาน “พุ้นละ 8 โมง 9 โมงมันจึงจะมาถึง”….เอาละครับในที่สุดเรามาถึงป่าบลูเบอร์รี่สักที่ ผมเห็นพ่อไอ้เบ๊บยืนใส่หมากปีกกว้างแบบเอเชียยิ้มแป้นๆแบบแขกอินเดียรอใต้ต้นเมเปิ้ลละ….คราวหน้าจะพาไปรู้จักทั้งพ่อไอ้เบ๊บและไอ้เบ๊บ…ว่าทำไม้ ทำไม สาวๆถึงได้ชอบพูดถึงกันนัก…รอผมนะแล้วคุณจะรักมัน…หมายถึงไอ้เบ๊บนะ….

ครับ ผม Timmy Buto รายงานจากฟาร์มพ่อไอ้เบ๊บบนถนน 40 แลงเลย์ (Langley) แวนคูเวอร์ ประเทศแคนาดา…เจอกันตอนที่ 4 เร็วๆ นี้ สวัสดีครับ…..

ฉันกับนางฟ้าตัวกลม ตอนที่3

ทรงอาจแนะนำ

ฉันกับนางฟ้าตัวกลม ตอนที่41 (จบบริบูรณ์)

ฉันกับนางฟ้าตัวกลม ตอนที่40

ฉันกับนางฟ้าตัวกลม ตอนที่39

ฉันกับนางฟ้าตัวกลม ตอนที่38

ฉันกับนางฟ้าตัวกลม ตอนที่37

ฉันกับนางฟ้าตัวกลม ตอนที่36

ฉันกับนางฟ้าตัวกลม ตอนที่35

ฉันกับนางฟ้าตัวกลม ตอนที่34

ฉันกับนางฟ้าตัวกลม ตอนที่33

ฉันกับนางฟ้าตัวกลม ตอนที่32

ฉันกับนางฟ้าตัวกลม ตอนที่31

ฉันกับนางฟ้าตัวกลม ตอนที่30

ฉันกับนางฟ้าตัวกลม ตอนที่29

ฉันกับนางฟ้าตัวกลม ตอนที่28

ฉันกับนางฟ้าตัวกลม ตอนที่27

ฉันกับนางฟ้าตัวกลม ตอนที่26

ฉันกับนางฟ้าตัวกลม ตอนที่25

ฉันกับนางฟ้าตัวกลม ตอนที่24

ฉันกับนางฟ้าตัวกลม ตอนที่23

ฉันกับนางฟ้าตัวกลม ตอนที่22

Visited 32 times, 1 visit(s) today

เผยแพร่โดย

Avatar photo

TIMMY BUTO

นักเขียน เรื่องจริงอิงนิยาย และเรื่องราวทั่วไป