ภาพอดีต จบแล้ว ฉันกับนางฟ้าตัวกลม ตอนที่23 นิยายอ่านฟรีจบเรื่อง
ฉันกับนางฟ้าตัวกลม ตอนที่23
“ภาพอดีต จบแล้ว”
มันกี่โมงกี่ยามกันแล้วน้อ…ผมนอนคว่ำหน้าถามความมืดสีเทาเข้ม เมื่อดวงตาที่เปิดค้างมาร่วมชั่วโมงกำลังจะผล็อยหลับ นางฟ้าตัวกลมก็ใช้ฝ่ามือฟาดที่ต้นแขนแรงๆ ราวจะไม่ต้องการให้ฝันร้ายหรือหลับสนิทอย่างที่ควรจะเป็น
“ผมอยากหลับอีกสักชั่วโมง”
“ไม่ต้องนอนแล้ว ไป ไป บักหล่าลุกอาบน้ำ…เราต้องออกเดินทางแต่เช้า” นางฟ้าตัวกลมจับชายผ้าห่มกระพือไล่อีกก่อนตัวเองจะเดินตุ่มปั๊ด ตุ่มเป๋! แบบเดียวกับแม่เป็ดสาวเวอร์จิ้นกำลังมีไข่ติดก้นหายเข้าไปในห้องนอน
“อู้!….” ผมลุกนั่งเป่าลมออกจากปากดัง ก่อนจะสะพัดอาการเหมื่อยล้าทิ้ง “เกือบจะสว่างละ…ว่าแต่ฟ้าสางที่นี้จะสวยงามสักแค่ไหนกันน้อ…” ผมคิดและลุกคว้าเสื้อแจ๊กเก็ตที่แขวนอยู่กับผนังข้างประตูทางเข้ามาสวมแบบลวกๆ นาฬิกาข้อมือบอกเวลาตีห้าครึ่ง ผมเปิดประตูก้าวออกไปข้างนอก หน้าร้อนของแวนคูเวอร์ยังคงหนาวเหน็บสำหรับผู้มาเยือนตั้งแต่วันแรกกระทั้งเวลานี้ ดอกหญ้าสีเหลืองที่ผมเรียกพวกมันว่าทานตะวันย่อส่วนแข่งกันเบ่งบานอร่ามไปทั้งลานกว้างๆหน้าบ้าน 2 ชั้น รถยนต์บนถนน 88 บางตาแต่ไม่ถึงกับโล่งสาดแสงสีขาวอย่างฟุ่มเฟือยไล่เงาสีเทาของต้นสนพาดผ่านลานดอกหญ้าจนเกิดแสงเงาวูบวาบโอนเอนไปทางนั้นที ทางนี้ที
“ต้นไม้และดอกหญ้าของแวนคูเวอร์กำลังคุยกัน” ผมคิดและกำลังคิดต่อ : “ภาษาของพวกมันจะมีอักษรตัว A ตัว B ตัว C เหมือนภาษาอังกฤษหรือเปล่าน้อ”…ผมตั้งใจปลุกเรียกสมองและเปิดปอดรับเอามวลอากาศเย็นๆ ชื่นๆ สู่ภายใน จนเผลอหลับตากางแขนท่าไม้กางเขนแบบเดียวกับซุบเปอร์แมนรับไออุ่นจากดวงอาทิตย์….
“10 นาที ใช่ๆ 9 8 7 6 5 เหลืออีกราว 4 นาที ผมต้องไปเตรียมของ อีก 3 นาทีแสงแรกกำลังรัญจวนให้อยู่ต่อ เหลือ 2 นาที ผมต้องไปอาบน้ำ เหลืออีก 1 นาทีในที่สุดฝันหวานก็ต้องผ่าน….ความจริงกับปัจจุบันเท่านั้นคือชีวิตที่จะต้องฝ่าเวลาไปให้ได้ อีกไม่กี่วันแล้วซินะที่จะต้องกลับไปประเทศไทย ผมจะต้องบอกความจริงที่บัดซบข้อหนึ่งกับนางฟ้าตัวกลมตรงๆ เพราะอย่างไรนางต้องสงสัยแน่ๆเมื่อเห็นตั๋วเครื่องบินที่ใช้เวลารอต่อเครื่องที่ฮ่องกงนานกว่า 19 ชั่วโมง ผมกำลังคิดอะไรอยู่ ไอ้คุณเป็นคนจัดการเรื่องทั้งหมด มันกำลังคิดเลวๆ บ้าๆเหมือนกับที่ผมเคยคิด แต่เบอร์โทรคาเธ่แปซิฟิกอยู่ในมือถือ ผมสามารถโทรไปขอเปลี่ยนไฟท์บินกลับกรุงเทพฯได้ในเวลานี้ แผนการจะละเมิดศิลข้อ 3 ต้องยกเลิก ผมจะต้องฝัง “ถาพ อดีต” ทั้งมวลไว้ที่นี้ ปล่อยให้หิมะหน้าหนาวกัดกินไปตลอดกาลอย่างที่นางฟ้าตัวกลมเสนอเห็นจะเป็นทางออกเดียว….
“แต่เวลานี้เมืองไทยกี่โมงกันนะ….น่าจะใกล้ๆ ค่ำละ” ผมจึงหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาจากกระเป๋าเสื้อแล้วกดปุ่มโทรเข้าสำนักงานสายการบินคาเธ่แปซิฟิกที่ประเทศไทย
“สวัสดีครับ ผม Timmy Buto เลขอ้างอิง 1235648 ผมขอเปลี่ยนไฟท์บินกลับกรุงเทพฯ ครับ”
(……………………………)
“วันที่ 23 กรกฎาคม ฮ่องกง-กรุงเทพฯ ครับ CX-708 เดิม 19 ชั่วโมงมีไฟท์ไหนว่างหรือเปล่าครับ”
(……………………………)
“ใช้เวลาต่อเครื่องเร็วสุด”
(…………………………….)
“1 ชั่วโมง ครึ่ง OK ครับขอยื่นยันเป็นไฟท์นี้ก็แล้วกัน CX-801…อีกอย่างถ้าเลขาหรือตัวท่านรัฐมนตรีโทรเข้ามาสอบถามห้ามบอกเรื่องนี้นะ….ขอบคุณมาก”
“จบแล้วครับท่าน…” ผมพึมพำกับตัวเองก่อนจะหมุนตัวกลับเข้าบ้าน….วันนี้เราจะไปเที่ยววิกตอเรียกัน…ขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะครับ ผม Timmy Buto….รายงานบนถนน 88 เชอร์รี่ บาย บาย
