ป้ายกำกับ: Formula of love

ความในใจ ของนางยักษ์ขมูขี “พี่ตัวเล็ก ดู ดู ท่าทางเขาจะสนใจยัยมิ้มมากว่านะ…”

ความในใจ

ค ว า ม ใ น ใ จ ข อ ง น า ง ยั ก ษ์ ข มู ขี 1

ย้อนกลับไปก่อนหน้าที่พระเอกของเราจะเดินเข้าไปในร้านสะดวกซื้อสัก 5 นาทีนะครับ

“นี่…พี่ตัวเล็ก (เป็นชื่อจริงเล่นๆ…ของนางยักษ์ขมูขี)…เอ่อ ติ๋ม เอ่อ ติ๋ม เอ่อ ติ๋ม…”

“ว่า….” เมื่ออีกคนหรี่ตามองแก้มด้านซ้ายที แก้มด้านขวาทีสลับกับใบหน้าบึ้ง เหมือนคนไม่ได้เข้าส้วม “หล่อนไม่ต้องหน้าบึ้ง…เห็นฉันสวยกว่าไม่ได้เลยนะ”

“แต่ติ๋มว่าแสงไฟในห้องพี่ตัวเล็กสว่างไม่พอหรือเปล่าคะ…” ติ๋มกระเมียดกระแม้นพูด “รู้สึกว่าแก้มพี่ตัวเล็ก…แด้ง แดง”

“โอ้ย! คิดไปเองรึเปล่ายะ!…พอดี้พอดีเลยนะ…ฮิ ฮิ…” นางยักขมูขีเฉิดฉายไปมา “และวันนี้ฉานนน!…สังหรณ์ใจว่า….จะได้เจอเนื้อคู่ยังไงไม่รู้….คอยดูนะอาจจะเป็นลูกค้ารายแรกที่เดินเข้ามาในร้านก็ได้”

“อุ้ย! พี่ตัวเล็ก ดูนั่น นั่นๆ ผู้ชายดิบ เถื่อน Target พี่ตัวเล็กกำลังจะเดินมาแล้ว” ติ๋มกระซิบตาลุกวาว

“ตาย ต๊าย ดูแก้มพี่ตัวเล็กหน่อยซิ… ได้ที่ รึยัง…ช่วยดูหน่อย อุ้ย! ขาดความมั่นใจลงทุกก้าวที่ใกล้เข้ามา”

“พี่ตัวเล็ก…Monster Man ชัดๆ”

“กรูๆๆ…ชอบ…พวกหล่อนหลีกไป….อุ้ย! ตาย แต่ก็ยินดีต้อนรับคะ”

“เขา…เขาเหลือบมองพี่ตัวเล็กใหญ่เลย…งะ สงสัยวันนี้ฤกษ์ดี  ฮิ ฮิ”

“อุ้ยตาย….” เอกตะวันชายตาพูดสุ่มๆ

“เขาพูดกับพี่ตัวเล็กด้วยละ…”

“แก้มแดงเป็นตูดลิงกังเลยนะจ้ะคนสวย” เขาพูดต่อแบบคนเชื่องๆ แล้วก็เดินผ่านไปแบบไม่ใส่ใจ

“อ๊าก….กรี๊ด!ๆ” นางยักษ์ขมูขีดิ้นพล่านๆ

“ฮา ฮ่า ฮา…” ติ๋มเอามือปิดปากหัวเราะ …“…ใจเย็นๆ นั้นนะลูกค้านะ….ตูดลิงกังแดงกว่าแก้มพี่ตัวเล็กแน่นอน…ติ๋มยืนยัน”

“นี่….นัง นัง ติ๋ม หล่อน หล่อนไปไกลๆ เบอร์ 43 ฉันเลยนะ…ฮึ! ฮึ! ฮึ!”

ค ว า ม ใ น ใ จ ข อ ง น า ง ยั ก ษ์ ข มู ขี 2

“พี่ตัวเล็ก ดู ดู ท่าทางเขาจะสนใจยัยมิ้มมากว่านะ…”

“หล่อนเอาอะไรมาวัดยะ…เมื่อครู่เขายังแซวฉานนน! อยู่เลย…ยัย! มิ้ม จัดเสร็จแล้วมาช่วยทางนี้หน่อย”

“ขัดจังหวะเค้า”

“นังติ๋ม….เมื่อเช้าหล่อนแดกปลาร้ากบมารึไงยะ…ปากเสีย” ยักษ์ขมูขีพูดจบก็สะบัดหน้าไปทางเป้าหมาย

“ยัยมิ้ม…….”

“พี่ตัวเล็กอย่าขัดพวกเขาเลย ดูฝีมือยัยมิ้มซิ….หอบกล่องสก๊อตรังนก มาตั้งหลายกล่องเปิดบิลแรกเป็นพันเชียวนะคะ…” ติ๋มบอก

“โอ้ย เขาสนใจฉันหรอกยะ…ฉันขายเอง 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 สก๊อตรังนกทั้งหมด 10 กล่องนะคะ…จะรับขนมจีบ-ซาลาเปาไปทานด้วยไหมคะ”

“นั้นซิคะ…คุณอายังไม่ทานอาหารเช้าละซิ!…เดี๋ยวมิ้มจัดให้ละกัน…นี้คะ…ทั้งหมดก็ 1215 บาทคะ”

“ยัยมิ้ม…แก!…”

“อะไรคะพี่ตัวเล็ก…ว่าแต่คุณอาอย่าลืมสัญญานะคะ…”

หลังจากเอกตะวันเดินออกจากร้านไปแล้ว….. “ยัยมิ้ม…แกไปสัญญาอะไรกับ…เอ่อ เอ่อ คนของฉัน”

“คือมิ้ม บอกให้คุณอาเค้าดูแลสุขภาพหน่อย อาเอกเลยบอกว่าถ้าเค้ากลับมาหล่อเหมือนสรพงษ์ ชาตรี เมื่อไร เค้าจะให้มิ้มเรียกว่าพี่นะคะ…ไม่มีอะไรจริงๆ” มิ้มพูดผ่านๆ แบบไม่อินังขังขอบ

“อ้า…กรี๊ด! ยัยมิ้ม…แก แกจะเป็นศัตรูหัวใจกับฉัน รึ ยะ!…กรี๊ด!”

พ ร่ำ เ พ้ อ….ล ะ เ ม อ…. ผ ว า

(อาเอกคะ…มิ้มสะสมขวดสก๊อตรังนก ดื่มแล้วอย่าทิ้งนะคะ…มิ้มจะเอาไปทำโมบาย…สวยดี ฮิ ฮิ)

เอกตะวันเดินอมยิ้มผ่านประตูชั้นล่างทั้งๆ ที่คนข้างในไม่ได้ตั้งใจจะเปิดให้ ลิฟต์เลื่อนขึ้นทีละชั้น ทีละชั้น ในใจก็เฝ้าแต่ภาวนาขอให้เป็นสวรรค์ชั้น 7

“มิ้ม! ชื่อมิ้ม! ชื่อญี่ปุ่นมิ้มโกะจัง…” เขาพร่ำเพ้อไม่ขาดปากขณะเดินลอยๆ เข้าไปในห้อง…

“มิ้ม!…มิ้มโกะจัง…ขวดสก๊อต” เอกตะวันหยิบกล่องสก๊อตรังนก เปิดฝาพิจารณาวุ้นสีน้ำผึ้ง ดวงตาแวววาวฉายออกมาชัดกว่าทุกวันในรอบ 10 ปี

“พี่สัญญาจะเป็นสรพงษ์ ชาตรี ของมิ้ม! จะเป็นพี่เอกของมิ้มโกะจังให้ได้…แต่เอ้!…เขาใช้ทาหน้าหรือว่าดื่มกันแน่นะ…” เอกตะวันพูดสำเนียงตลกๆ ก่อนจะยกขวดขึ้นดื่มด้วยแววตาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความหวัง

“อ้า! เราจะต้องเป็นสรพงษ์ ชาตรี เราจะต้องเป็นพี่เอกของมิ้มโกะจังให้ได้” เอกตะวันหมุนตัวไปรอบแบบคนละเมอ กระทั้งองศาที่ 315 กระจกเงาบานใหญ่ที่ไม่คิดจะใส่ใจตลอด 10 ปีก็ทำให้เขาถึงกับผวา….

“กรี๊ด!ๆๆๆๆๆ…อุ๋ย! กูลืมตัว…นั่นมัน Monster Man ชัดๆ”

“สื่ อ รั ก สก๊อต”

(อาเอกคะ…มิ้มสะสมขวดสก๊อตรังนก ดื่มแล้วอย่าทิ้งนะคะ…มิ้มจะเอาไปทำโมบาย…สวยดี ฮิ ฮิ)

“มิ้ม!” เอกตะวันยังเพ้อต่อขณะขวดสก๊อตรังนก ในมือว่างเปล่า…เขาอ่านเวลากระทั้งนาทีที่ 22.64 (เพ้อจนบ้าไปแล้วนะคุณเอกตะวัน นาทีที่ 23.04 ต่างหากละ…อย่าเยอะกรูขี้เกียจไล่แก้ไข มึงเข้าใจไหม หึ! ไอ้เฒ่าหัวงู) สื่อรักฉบับแรกก็ถูกร่างขึ้นในหัว…เอกตะวันยิ้มแบบไม่มีท่าทีจะหุบ….

“นาทีแรกสก๊อต…ก็สะกดหัวใจฉันจนชา” เอกตะวันออกเสียงคล้ายคนละเมอ มือก็พิมพ์ภาษาง่ายๆ ก่อนจะปริ้นส์ ตัดและม้วนสื่อรักเป็นก้อนกลมๆยัดใส่ขวดรังนกที่ว่างเปล่า…

“พี่ 40 แล้วนะมิ้มโกะจัง…” เขาชั่งใจแบบ 50% (หึๆ…รู้ตัวด้วย)

“เอาวะ Whereๆ of whereๆ เป็นไงเป็นกัน”

ค ว า ม ลั บ ข อ ง มิ้ม โ ก ะ จั ง

ในร้านสะดวกซื้อ…แดดแรกทอแสงสีเบจผ่านกระจกวางลำแสงสีเดียวกันมาจนถึงเคาน์เตอร์ที่มีนางยักษ์ขมูขียืนยิ้มแก้มแดงเป็นตูดลิงกังเพลิดเพลิน…ขณะที่เอกตะวันกำลังเลือกรังนกสก๊อต อยู่กับชั้นข้างตู้เบียร์…นาทีที่รถมอเตอร์ไซด์สีดำคันใหญ่แล่นมาจอดเทียบหน้าร้าน… เสียงพนักงานเคาน์เตอร์กระซิบกระซาบประหนึ่งจงใจให้ได้ยินก็ดังขึ้น

“นั้นไง แฟนของมิ้ม!…ต้าย! หล่อเหมือนหนุ่มญี่ปุ่นเลยเหนอะ”

“แหม! พี่ตัวเล็กไม่รู้รึคะ…ว่าแฟนของมิ้ม! เป็นหนุ่มญี่ปุ่นจริงๆ เรียนที่  ABAC นะค่ะ”

“ต้าย…ตาย จริงๆ รึ ทำไม้ ทำไมพี่ตัวเล็กตกข่าวละคะ”

“เขาชื่อ….มิ้ม!….มิ้มๆๆ” เสียงพนักงานชื่อติ๋มเรียก…ขณะอนงค์สาวเดินผ่านประตูเข้ามาภายในร้าน เอกเลี่ยงหลบหลังชั้นวางบะหมี่และขนม นานา…“คนนั้นเค้าชื่ออะไรนะ…”

“อ๋อ! พี่เซนกิจิ นั้นหรือคะ…ชื่อโคมูละ เซนกิจิ คะ” อนงค์สาวตอบเสียงหวาน

“ต้าย ตาย หล่อมากเลยนะมิ้มยังกับ ณเดช แน่ะ” นางยักษ์ขมูขีเสียงดังลั่นร้าน

“คะ พี่ตัวเล็ก…แต่คนนี้มิ้มขอ…เด็ดขาด ฮิ ฮิ”

“หวงเหรอ…แหมไม่รู้ชาติที่แล้วทำบุญด้วยอะไรน่า…พี่ตัวเล็กอยากรู้จริงๆ” นางยักษ์ขมูขี กระแทกเสียงดังขึ้นไปอีกเท่าตัว…ซึ่งมันก็ได้ผล เมื่อชายวัย 40 ปีสภาพไม่ต่างกับ The Monster Man หน้าซีดหมุนตัวถือขวดรังนกที่มีสื่อรักอยู่ข้างในเลี่ยงหลบมุมนั้นออกมุมนี้ กะจะหาทางออกจากร้านแบบเงียบๆ แต่ว่า…

“อาเอก…คะ…ขวดสก๊อตรังนก ในมือจะให้มิ้ม! ไม่ใช่รึคะ…ฝากติ๋มก็ได้คะ…นะคะเดี๋ยวติ๋มจัดการให้”

“ค… ครับ ครับ ขอบคุณ”

“อาต้องสู้เขานะคะ…วันหนึ่งอาต้องดูดีเหมือนกับ สรพงษ์ ชาตรี แน่ๆ…ติ๋มมั่นใจ”

“อ๊าก!….นังติ๋ม แกเชียร์ใครกันแน่….เอาให้ผ่านเบอร์ 43 นะยะ…ไม่อย่างนั้นโดนแน่ แกโดนฉานนน! แน่ๆ” ….เสียงนางยักษ์ขมูขีระดับ 8 หลอด แต่เอกตะวันไม่ได้ยินอะไรซะแล้ว

(โถๆ…ไปแล้วรึพ่อ น่าสงสารจังเลย) ผู้เขียนคิด…

 347 total views