ฟังปาฐกถาธรรมะ ทำจิตให้คงที่ไม่ยินดียินร้าย โดย ปัญญานันทภิกขุ
ทำจิตให้คงที่ไม่ยินดียินร้าย
คนเราถ้าวิ่งมากมันก็เหนื่อย เหนื่อยจนลิ้นห้อยก็ว่าได้ แต่ถ้าเราไม่วิ่งตามมัน เรารู้ว่ามันวิ่งอย่างไร มันไปถึงไหนและมันหยุดอย่างไร เราไม่วิ่งตาม แต่เราหยุดพิจารณาสิ่งนั้นเพื่อให้เข้าใจชัดในสิ่งนั้นถูกต้อง สภาพจิตใจก็ไม่หวั่นไหว ไม่โยกโครงไปกับสิ่งเหล่านั้น
อันจิตของคนเรานั้น โดยปกติธรรมชาติเป็นสิ่งที่ผ่องใสอยู่ตลอดเวลา ไม่ได้ขุ่นมัว ไม่ได้เศร้างหมองด้วยอะไรๆ ที่จรมากระทบ อันนี้คือเนื้อแท้ของใจเรา ธรรมชาติมันเป็นอย่างนั้น แต่ว่าที่เศร้าหมองก็เพราะว่า มีสิ่งมากระทบ เราเรียกสิ่งนั้นว่า อารมณ์
